Η γέννηση ενός νέου μυθιστορήματος
«Έχω μια ιδέα που με τριγυρίζει εδώ και μέρες. Είναι καταπληκτική! Όμως, αξίζει να αφιερώσω χρόνο στην συγγραφή ενός μυθιστορήματος;» Από την έμπνευση στον ενθουσιασμό κι από τον ενθουσιασμό στην ανασφάλεια. Συμβαίνει μόνο σε σας, τον/την άγνωστο/η κι ασήμαντο/η συγγραφέα; Όχι, φυσικά. Συμβαίνει σε κάθε συγγραφέα που σέβεται τον εαυτό του/της και τον πολύτιμο χρόνο του/της. Ας τα πάρουμε όλα με την σειρά.
Εν αρχή είναι το Concept
Το Concept είναι η υψηλού επιπέδου αρχική ιδέα για την συγγραφή ενός μυθιστορήματος και ως τέτοια πολύ λίγες λεπτομέρειες μας δίνει για το μυθιστόρημα. Αφορά το ποιος/α, το πότε και το πού. Όπως για παράδειγμα, «Ένας νέος στην σημερινή Ελλάδα που αναζητάει δουλειά» θα μπορούσε να είναι το Concept. Το Concept είναι ο χώρος κι ο χρόνος όπου νιώθουμε ασφαλείς γιατί πιστεύουμε ότι τον γνωρίζουμε πολύ καλά κι ο κόσμος για τον οποίο θα θέλαμε να μιλήσουμε. Είναι κομμάτι από την δική μας ζωή, ακόμη κι αυτό αφορά ανθρώπους που ζουν σε άλλο πλανήτη ή στο μακρινό παρελθόν.
Όταν το Concept αποκτάει νόημα, γεννιέται το Premise
Το Premise είναι ίσως ένα επίπεδο παρακάτω, αν και αυτό δεν έχει μεγάλες λεπτομέρειες, καθώς αναζητούμε το μήνυμα που θα θέλαμε να περάσουμε με την ιστορία μας. Συνήθως αφορά το αφηγηματικό τόξο, η πορεία από την κατάσταση Α στην κατάσταση Β και κάποια γενικά συμπεράσματα. Θα μπορούσε να είναι «Η ψυχική και σωματική υγεία ενός νέου ανθρώπου με όνειρα για επαγγελματική σταδιοδρομία μπορεί να κλονιστεί, όταν στην πορεία αναγκάζεται να συμβιβαστεί με καταστάσεις που έρχονται σε αντίθεση με τις ηθικές αξίες του.»
Το Premise είναι το μήνυμα, η εμπειρία της δικής μας ζωής και η εκτίμηση μας για αυτές τις καταστάσεις που θα βιώσει το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας. Βρίσκεται στο πίσω μέρος του μυαλού μας και μας καθοδηγεί καθ’όλη την διάρκεια της συγγραφής. Είναι κρυμμένο πολλές φορές μέσα σε χιλιοειπωμένους μύθους και συμβολισμούς. Μας αποκαλύπτεται μόνο όταν ολοκληρώσουμε την ιστορία μας και μελλοντικά με καθαρό και ξεκούραστο μυαλό το διαβάσουμε με κριτική ματιά. Πολύ απλά θα μπορούσαμε να ορίσουμε το Premise σαν μια σύντομη περιγραφή του μυθιστορήματός μας, όταν κάποιος/α μας ρωτάει τι πραγματεύεται η ιστορία μας.
Προχωρώντας παρακάτω
Καθώς προχωρούμε σε μεγαλύτερες λεπτομέρειες για την περιγραφή του μυθιστορήματος που θα θέλαμε να γράψουμε, μοιάζει περισσότερο να γράφουμε το οπισθόφυλλο του βιβλίου μας, αν και το οπισθόφυλλο φτάνει μέχρι την βασική σύγκρουση και δεν αποκαλύπτετε το τέλος.
Η συγγραφή του οπισθόφυλλου πριν την συγγραφή του μυθιστορήματος μας δίνει περισσότερες πληροφορίες για την ιστορία που θέλουμε να αφηγηθούμε, αλλά ακόμη δεν την γνωρίζουμε. Ως πρακτική μας βοηθάει, αρκεί να μην την θεωρούμε άκρως δεσμευτική.
Αξίζει να γραφτεί το μυθιστόρημα που έχετε κατά νου;
Ιδέες για ένα καινούριο μυθιστόρημα μπορούν ανά πάσα στιγμή να μας έρθουν στο νου, καθώς πασχίζουμε να βρούμε λύσεις στην καθημερινότητά μας. Η χρήση ενός ημερολογίου (Writer’s Journal) μας βοηθάει να τις διατηρήσουμε ζωντανές. Ο μύθος της λευκής σελίδας δεν είναι τίποτε άλλο από την ανασφάλειά μας ότι όσα έχουμε να γράψουμε και να μοιραστούμε με τους άλλους δεν αξίζουν τον κόπο. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση δημιουργούν ένα φόβο που σφραγίζει το στόμα μας στην καθημερινότητα και δένει τα χέρια μας στην προσωπική μας εξέλιξη και στην συνέχεια στην συγγραφή.
Καμιά φορά μπορεί να είναι και εκείνη η πεποίθηση που έχουν μερικοί/ες, ότι οι χαρισματικοί/ες συγγραφείς έχουν από την πρώτη στιγμή όλες τις απαντήσεις για την πορεία της ιστορίας που γράφουν. Με μια τέτοια πεποίθηση είναι λογικό να νιώθουμε ότι μια αρχική ιδέα μας είναι ανόητη και χωρίς ενδιαφέρον. Δεν είναι. Απλά για να γίνει άξια λόγου πρέπει να δουλευτεί, να εξελιχθεί και να της δώσουμε χρόνο να ωριμάσει.
Όλοι έχουμε μια θέση μέσα σε αυτόν τον κόσμο μοναδική, μια επίσης μοναδική προσωπικότητα που ξεκινάει ακόμη κι από το DNA μας κι έπειτα εξελίσσεται μέσα από την ανατροφή μας, την οικογένειά μας, τον χωρόχρονο της δικής μας ζωής, τις εμπειρίες μας, τους ανθρώπους που επιλέγουμε και την σχέση μας μαζί τους και τόσα άλλα, και ολοκληρώνεται την μέρα που θα φύγουμε. Σαφώς και έχουμε πολλά να πούμε μέσα από τις ιστορίες μας, τα οποία θα βάλουν τους/τις μελλοντικούς/ες μας αναγνώστες/τριες στα δικά μας παπούτσια να νιώσουν διαφορετικές εμπειρίες που ίσως να μην είχαν φανταστεί ποτέ μέχρι σήμερα.
Η ιστορία μας αξίζει να ειπωθεί, αρκεί να έχουμε ξεκάθαρα εσωτερικά κίνητρα και την δύναμη και αυτοπεποίθηση να μιλούμε για εμάς στους άλλους και όχι στους άλλους για όσα πιστεύουμε ότι θα ήθελαν να ακούσουν για εμάς.
